Z obejrzeniem Przed świtem cz.2 zwlekałam naprawdę długo. Spowodowane to było skrajnie różnymi opiniami na temat filmu, przez co z jednej strony byłam strasznie ciekawa i jednocześnie bałam się zwodu. Zwłaszcza, że wprost uwielbiam książki Stephanie Meyer. Dobitnie świadczy o tym fakt, że czytałam je niezliczoną ilość razy. Zresztą poszczególne filmowe części sagi również oglądałam już sporo razy, chociaż nie pałam do nich wielką miłością. W końcu jednak po długich namowach męża wreszcie zgodziłam się na seans :P I szczerze mówiąc… w ogóle nie żałuję. Co więcej, jestem na siebie zła, że tak długi czas trzymałam się w niepewności. Ale o tym za chwilę.

Jak każdy z nas doskonale wiem, cała saga Zmierzch opowiada o miłości zwykłej dziewczyny do wampira. Gdzieś tam w między czasie przemykają także wilkołaki. Papierowa wersja zyskała naprawdę ogromną popularność, wzbudzając w czytelnikach naprawdę różne emocje. Z tego właśnie powodu wytwórnia Summit Entertaiment postanowiła przenieść ją na „duży ekran”.

Przed świtem cz.2 to piąta i zarazem ostatnia odsłona tej serii. Poznajemy tu wszystkie wydarzenia jakie miały miejsce już po przemianie Belli w wampira. W rodzinie Cullenów wszystko powoli zaczyna się układać. Jedyne co ich niepokoi to szybki rozwój, zarówno fizyczny jak i psychiczny, Renesmee – córki Edwarda i Belli. Niestety to nie koniec ich problemów. Bowiem o istnieniu małej dowiadują się Volturii, którzy zostali przekonani, że dziewczyna została zmieniona w wampira. Jednak Aro, oprócz chęci ukarania Cullenów ma także swoje własne plany względem co poniektórych członków tej rodziny. Dzięki wcześniejszej wizji Alice, rodzina może się przygotować. Udają się w podróż, aby prosić zaprzyjaźnione klany i poświadczenie, że Renesmee jest w połowie człowiekiem. Co za tym idzie, nie stanowi zagrożenia dla wampirzej rasy.

Film jest naprawdę doskonale zrobiony, nawet te duże odstępstwa od pierwotnej treści książki nie raziły mnie tak w oczy, chociaż to jest właśnie to czego nienawidzę w ekranizacjach. Tym razem jednak scenarzyści naprawdę się postarali i stworzyli coś co równie dobrze mogłoby znaleźć się także w papierowym wydaniu, ponieważ doskonale uzupełnia i współgra z resztą fabuły. Po za tym jestem zadowolona, a wręcz nawet wniebowzięta, że twórcy filmu nie pominęli dwóch scen, przy których uśmiałam się zarówno w trakcie czytania jak i oglądania. Chodzi mi tutaj o to jak Bella siłowała się z Emettem, a później zaczęła rozbijać kamień oraz gdy Jacob pokazywał Charliemu kim naprawdę jest. Wydaje mi się również, że w przypadku tej części nie można się także przyczepić do gry aktorskiej, zwłaszcza Kristen Stewart, która jak dla mnie doskonale nadawała się do roli wampirzycy i pokazała na co ją tak naprawdę stać. Dlatego jeżeli połączymy to wszystko w całość plus spora ilość niesamowitych efektów po prostu wbijają w fotel.

Chociaż nie ujrzymy już więcej kolejnych części, ani w wersji papierowej, ani na ekranie kina, to i tak wiem, że nie jest to moje ostatnie spotkanie z ulubionymi bohaterami.