Zew księżyca - Patricia Briggs

Tytuł: Zew krwi

Tytuł oryginalny: Moon Called

Seria: Mercedes Thompson

Autorka: Patricia Briggs

Tłumaczenie: Ilona Romanowska

Wydawnictwo: Fabryka Słów

Okładka: miękka

Ilość stron: 424

Data wydania: 08/10/2010

ISBN: 9788375742558

Gatunek: fantastyka, urban fantasy

Moja ocena: 5/6

Wampiry i wilkołaki to najczęstszy główni bohaterowie powieści z gatunku paranormal romance, czy też urban fantasy. Nawet Patricia Briggs, autorka recenzowanego Zewu księżyca, ma na swoim koncie książkę z istotami wymienionymi na drugim miejscu. Jednak tym razem… tworząc opowieść o Mercy Thompson poszła w ciut innym kierunku i zrobiła z protagonistki zmiennokształtną, i to nie byle jaką należącą, bowiem do gatunku, o którym dość dawno temu słuch zaginął. Kobieta jest, bowiem… kojotem.

Jednak to nie jedyne co wyróżnia protagonistę. Mercy jest bowiem mechanikiem samochodowym. To właśnie w czasie wykonywania jednego ze zleceń, sprawy przybrały nieoczekiwany obrót. Przed warsztatem Mercy pojawił się młody wilkołak borykający się z nie małymi problemami. Kobieta, chociaż zdawała sobie sprawę, że nie powinna się w to wszystko wplątać, to i tak zamierza pomóc swemu nowemu znajomemu. Jednak na pewno nie spodziewa się tego do czego to wszystko doprowadzi. Zwłaszcza kiedy w sprawę wplątują się wilkołaki…

Patricia Briggs to jedna z najpopularniejszych amerykańskich autorek tworząca opowieści z gatunku urban fantasy. Do chwili obecnej kobieta ma na swoim koncie literackim już siedemnaście opublikowanych książek i nadal tworzy kolejne. Na polu pisarskim zadebiutowała w 1993 roku, kiedy to została wydana jej pierwsza powieść nosząca tytuł Masques. Jednak rozgłos przyniosła jej dopiero seria o zmiennokształtnej Pani mechanik – Mercedes Thompson. Właśnie ten tylko rozpoczyna Zew księżyca.

To już moje drugie spotkanie z twórczością Briggs i muszę powiedzieć, że równie udane jak to pierwsze. W sumie nie ma się czemu dziwić, styl pisania autorki jest prosty i przystępny dla każdego. Dzięki temu nie tylko nie czuje się, kiedy historia chwyta nas w swoje szpony, a później nie wypuszcza aż do zapoznania się z ostatnim słowem w całej książce, ale także nie ma się świadomości szybkiego ubywania stron. Mimo, iż minęło naprawdę sporo czasu od momentu, w którym skończyłam tę powieść a tym, kiedy ponownie zasiadłam do pisania swojej opinii na jej temat (niestety mój komputer w pewnym momencie zastrajkował i wszystko poszło :/ w wirtualny śmietnik), to i tak doskonale pamiętam, że często, gdy powinnam już w końcu odkładać lekturę na bok i zająć się innymi sprawami, to wtedy zaczynała towarzyszyć mi myśl: jeszcze tylko jedna strona… no dobra, skończę tylko ten rozdział i koniec… dobra, skończę tylko ten wątek, przecież nie przerwę lektury w środku najciekawszej akcji. Tak to właśnie ciągły się moje usprawiedliwienia samej siebie, aż w końcu nie spostrzegłam, kiedy rozpoczęłam ostatni rozdział.

Łatwo się, więc domyślić, fabuła jest naprawdę wciągająca. Autorka doskonale wie, kiedy i jak jeszcze bardziej rozbudzić ciekawość czytelnika. Chociaż nie powiem, sam początek wcale nie nastrajał tak optymistycznie. Briggs poświęciła, bowiem sporo uwagi przybliżeniu dość rozlegle rozbudowanego świata, jaki stał się tłem dla tej opowieści, w którym istoty nadprzyrodzone legalnie żyją i pracują wśród normalnych ludzi. Co więc za tym idzie, jest tam dość sporo opisów, a co za tym idzie, może wydawać się dość nudny. Na szczęście szybko zostajemy wyprowadzeni z błędu. Zresztą sami się przekonacie.

Bardzo szybko tempo akcji wskakuje na dość wysokie obroty i często gęsto zaskakuje niespodziewanymi zwrotami akcji. Zwłaszcza, że sprawa, jaką Mercy stara się rozwikłać z pomocą swoich przyjaciół, wcale nie należy do łatwych. Zresztą, wątek sensacyjny nie jest wcale jedynym, który przysparza nam zabawy. To samo można powiedzieć o tym dotyczącym relacji pomiędzy Samuelem – Mercy – Adamem. Wiem, wiem, pewnie powiecie, że znowu trójkąt, ale wierzcie mi… u Briggs nie ma nic oklepanego w przysłowiowym „odgrzewanym kotlecie”.

Właśnie, jeżeli już jesteśmy przy temacie bohaterów. Trzeba przyznać, że pisarka naprawdę się postarała. Każda z postaci jest swoistą indywidualnością, która mimo to doskonale współgra z pozostałymi. Jedynym osobnikiem grającym mi na nerwach był Sam. Wkurzała mnie jego „rozlazłość” i prawa, jakie sobie rościł do osoby naszej protagonistki.

Zew księżyca to naprawdę bardzo dobra książka z pod szyldu urban fantasy. Z pewnością, żaden wielbiciel tego typu historii nie wynudzi się przy niej. Gorąco polecam!

WYZWANIE: Czytam fantastykę 2

Urban fantasy 2

Z półki 2014

Wampiry kontra wilkołaki

Zew księżyca | Więzy krwi | Pocałunek żelaza | Znak kości | Zrodzona ze srebra

River Marked | Frost Burned | Night Brooken |

Strona autorki

POLECANKI PRZEPLATANKI

Zmiennoskóra (Jane Yellowrock) Faith Hunter
Wschodzący księżyc (Riley Jenson) Keri Arthur
Dotyk ciemności (Cassandra Palmer) Karen Chance
Magia kąsa (Kate Daniels) Ilona Andrews
Wilczy trop (Alfa i Omega) Patricia Briggs
Przynieście mi głowę wiedźmy (Zapadlisko) Kim Harrison

6 komentarze

klucz do wyobraźni4.07.2014, 23:07
Uwielbiam tę serię, a kolejnego tomu nie widać na horyzoncie
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Lustro Rzeczywistości5.07.2014, 07:38
Okładka jest koszmarna ;) choć czasami na okładkach nie wychodzi się najlepiej ;)
Jednak o kojotach jeszcze nie czytałam, a lubię urban fantasy więc chętnie sięgnę i po to.
PS. Jadowską już w łapkach masz? ;) Ja czekam na swój egzemplarz ;)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Julia K.5.07.2014, 14:42
Kiedyś może się skuszę, ale na razie, mimo wszystko, pasuję.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Książki - inna rzeczywistość7.07.2014, 08:48
W wolnej chwili z chęcią przeczytam ;)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Rosemarie7.07.2014, 12:38
Czytałam "Zew księżyca" w lipcu i strasznie mi się podobał. Na tyle, że na pewno siegne po kontynuację.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Hersus27.05.2015, 00:22
Niech nie dziwi cie zachowanie Sama :-) pamiętaj co Mercy mogła mu dac czego nie mogła dac żadna inna kobieta :-)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi