Dzisiaj będzie o czymś zupełnie innym, bo w ogóle nie związanym z recenzjami, czytaniem i ogólnie z książkami. Więc o czym będzie?? Ano o corocznym święcie, które już od 35 lat odbywa się w moim mieście, czyli Skierniewickim Święcie Kwiatów, Owoców i  Warzyw. Lub jak kto woli w uproszczonej formie - Święcie Krzaka :P

Czy bez profesora Szczepana Pieniążka i kolejnych pokoleń naukowców – ogrodników Skierniewice byłyby tym samym miastem, którym są dzisiaj? Czy wyobrażamy sobie nasze miasto bez wrześniowej wrzawy ulicznej, oczekiwania na wydarzenia kulturalne czy bez dokonania zakupu chociażby symbolicznego kwiatka? Na pewno nie. Jak to się stało, że ogrodnicy i działkowcy z całego kraju pielgrzymują, co roku we wrześniu do Skierniewic? To proste: chcą zasięgnąć fachowej porady specjalistów z Instytutu Ogrodnictwa, obejrzeć wyhodowane przez nich i przez konkurencję rośliny, zaopatrzyć się w poradniki ogrodnicze, środki ochrony roślin. Na wystawach można obejrzeć wyniki pracy nad doskonaleniem gatunków warzyw i owoców, nabyć ulotki, skosztować warzywnych przetworów. Corocznie zachwycamy się bogatymi, kolorowymi i pachnącymi wystawami. Tak naprawdę najbardziej zmiennymi elementami Święta są propozycje kulturalne przygotowywane przez 34 lata przez skierniewickie instytucje kultury. Pierwsze Święto zostało zorganizowane w 1977 roku.

I tak to się zaczęło…

Szkoda, że organizatorzy zaczęli w dużej mierze odchodzić od tematyki tego Święta, które zaczęło przez to zmieniać się w zwykły jarmark cudów. :) Oprócz straganów z różnorakimi dobrami typu owoce, kwiaty i wszystkim co się wiąże z jakąkolwiek uprawą, mamy także wiele "dupereli" w ogóle nie związane z tematyką święta. A szkoda, bo to był czas kiedy ludzie naprawdę nastawiali się na kupno kwiatów, czy to do domów, czy do ogródka. Od kilku lat, jednak takie tematyczne stragany można policzyć na palcach obu rąk.Więcej jest grilii i innych stoisk z fast foodami.

Jedynie dzieci i młodzież nie czują się zawiedzeni, ponieważ lunaparki i inne typu atrakcje dopisują każdego roku. Doskonałym przykładem jest tutaj moja córeczka, która co prawda w zeszłym roku trochę się bała, a w tym wprost nie mogliśmy jej odciągnąć. Także w ciągu dwóch dni zaliczyliśmy 20 jazd na karuzeli :D Przypomina się dzieciństwo, bo w nastoletnich latach, co prawda była karuzela, ale ta bardziej ekstremalna (gdzie często wisi się głową w dół :D).

Także część kulturalna jest zazwyczaj niczego sobie. Jednak znowu się przyczepię, ponieważ w tym roku nie bardzo Urząd miasta się popisał. Jedynymi plusami był występ Jamala, który gra muzykę reggae.

Filmik może nie za ciekawy, ale chodzi przecież o piosenkę :D

Później był przepiękny pokaz sztucznych ogni i w sumie dla mnie święto się zakończyło, jeżeli chodzi o imprezy kulturalne. Interesowały mnie jeszcze jedynie pokazy tańca, a zwłaszcza tam gdzie tańczy moja ośmioletnia chrześnica i jej starsza siostra (obie tańczą hip -hop) :D