Dzikość serca

Czy zastanawialiście się jakie to uczucie być jedynym w swoim rodzaju? Jak to jest, wychować się w tak zamkniętym środowisku, że wydaje się niemal sterylne? Gdzie nie ma miejsca na dziecięce zachowania, pytania czy zabawy. Ba! Gdzie w ogóle bycie dzieckiem jest niemożliwe. Tak właśnie było w przypadku Pii, głównej bohaterki debiutanckiej powieści Jessicy Khoury.

Autorka urodziła się i wychowała w Georgii. Marzenia o byciu pisarką towarzyszyły jej przez całe życie. Pierwsze próby podjęła już w wieku czterech lat, kiedy to napisała opowiadanie oparte na jednej z jej ulubionych książek dziecięcych. Jednak dopiero w 2011 roku jej pragnienie zaczęło się spełniać. Wtedy to właśnie jedno z większych wydawnictw podjęło się wydania jej debiutanckiej powieści pt. Geneza. Ciekawostką jest, że Jessica Khoury napisała ją w przeciągu miesiąca, będąc jednocześnie na wakacjach ze swoją rodziną.

Niemiecka

Pia wychowywała się w zupełnym odosobnieniu. Dosłownie. Dziewczyna urodziła się bowiem w samym środku amazońskiego lasu deszczowego, gdzie stoi tajne laboratorium - Little Cam. Wszyscy naukowcy pracowali nad stworzeniem nieśmiertelnego człowieka od stu lat i to właśnie Pia jest ucieleśnieniem tych marzeń. Dlatego za wszelką cenę chcą ją sobie podporządkować i zaszczepić własne priorytety. Jednak w dniu swoich siedemnastych urodzin dziewczyna buntuje się i wymyka się spod ich kontroli. Przez dziurę w płocie wydostaje się do lasu deszczowego, gdzie spotyka Eio, chłopaka należącego do plemienia A’ioa. Między młodymi szybko nawiązuje się nić porozumienia. Starają się dowiedzieć prawdy o pochodzeniu Pii i eksperymentach przeprowadzanych na terenie ośrodka.

Geneza to historia zawarta w jednym tomie, w której autorka porusza temat nieśmiertelności, w zupełnie innym ujęciu niż mieliśmy okazję do tej pory poznać. Tym razem jest to sprawa genetyki, a nie paranormalnych zdolności. Sam początek historii była strasznie nużący, więc ciężko mi było się wciągnąć w historię. W żadnym wypadku nie rozbudzał mojej czytelniczej ciekawości, która dosłownie przysypiała. Chociaż nie ma się czemu dziwić, bo kilka pierwszych rozdziałów autorka poświęciła na przybliżenie pracy całego ośrodka, jednocześnie zachowując w tajemnicy wszystko co się tyczy pochodzeniu Pii i celu w stronę którego to wszystko zmierzało. Dla mnie właśnie te niewiadome były niczym światełko na końcu ciemnego tunelu. Dlatego tym bardziej się cieszę, że to co wydawało się niewielką nadzieją na coś ciekawego, okazało się naprawdę ogromnym płomieniem.

Wszystko ulega zmianie praktycznie w jednej chwili, można powiedzieć, że książka z nudnej i mało wciągającej, zmienia się praktycznie po przekręceniu strony, we wciągającą i mknącą do przodu historię, która nie pozwala się oderwać. Wystarczy tylko malutki katalizator, którym w tym przypadku jest spotkanie Pii i Eio. Od tego momentu akcja nabrała tempa, a ja pomimo początkowych trudności, dałam się jej porwać. Sama nawet nie wiem, w którym momencie zaczęła wszystko przezywać na równi z bohaterami. Fabuła co i rusza zaskakuje, a na jaw wychodzą co raz to nowsze  informacje rzucające więcej światła na poszczególne elementy tak zwanej układanki.

Jak w każdej młodzieżowej powieści, tak i w Genezie pojawia się wątek miłosny, ale tego chyba już sami zdołaliście się domyślić. Powiem więc tylko tyle, że na szczęście nie jest to kolejny schematyczny i do szczętu wyeksploatowany motyw trójkąta miłosnego. Jednak nie znaczy to wcale, że droga do szczęścia bohaterów będzie prosta i kolorowa, bowiem to Pia, nie znająca w ogóle miłości jako uczucia mogącego owładnąć człowiekiem, a wiedząc jedynie tyle, że może prowadzić do podejmowania destrukcyjnych decyzji, była największą przeszkodą. Jak dla mnie właśnie to sprawia, że fabuła jeszcze bardziej zyskuje. Nie znaczy to jednak, że wątek romantyczny jest wszechobecny i obejmuje we władanie całą fabułę. Wręcz przeciwnie, doskonale dopełnia główny wątek, którym jest działanie całego ośrodka i zmiany zachodzące w Pii.

Mimo lekkiej naiwności cechującej tę historię, bardzo miło spędziłam przy niej czas. Wszystko dzięki prostemu i niewyszukanemu językowi jakim posługuje się Jessica Khoury, można pokusić się wręcz o stwierdzenie, że w doskonały sposób operuje słowem dzięki czemu pobudza wyobraźnię, wywołuje niesłychany dreszczyk oczekiwania na to co wydarzy się w dalszej kolejności. W tym miejscu na brawa zasługuje również tłumaczenie, które doskonale oddaje tę emocjonalność i życie, które autorka tchnęła nie tylko w swoich bohaterów, ale ogólnie w historię zapisaną na kartach Genezy.

Co do oprawy graficznej, to jak dla mnie jest ona naprawdę intrygująca. Doskonale pasuje do tego co zostało ukryte pod nią. Nie będę przybliżała tutaj swoich interpretacji, ponieważ każdy czytelnik, sam powinien dojść do własnych wniosków na temat jej znaczenia.

Podsumowując. Geneza ukazuje zupełnie inne oblicze romansu paranormalnego i na pewno przypadnie do gustu osobom, które są już znużone ciągłym obcowaniem z opowieściami o wampirach i innych paranormalnych „gadach”. Jednak zachęcam także i wszystkich pozostałych, na pewno nie pożałujecie.