J.R. Rain był kiedyś prywatnym detektywem, jednak zrezygnował z tego zajęcia na rzecz pisarstwa, które od małego było jego hobby. Jednak nawet elementy swojego byłego zawodu, autor przemycił także do swoich powieści. Doskonałym przykładem jest seria noszącej tytuł Wampir do wynajęcia. Główna bohaterka ze względu na swoją przemianę w wampirzycę została zmuszona do porzucenia pracy w policji. Zamiast tego postanowiła wykorzystać nowo pozyskane umiejętności w pracy prywatnego detektywa. Amerykański wampir to trzeci tom o jej przygodach.

Do Samanthy dzwoni nieznany numer. Gdy kobieta odbiera, w słuchawce słyszy cichutki głosik małej, przerażonej dziewczynki o imieniu Maddie. Wampirzyca od razu podejmuje trop i ze wszystkich sił i dostępnych środków – także tych paranormalnych. Szybko okazuje się, że dziewczynka razem z matką zaginęła trzy miesiące temu, również scenariusz na to w jakim położeniu obecnie znajduje się Maddie, nie jest zbyt optymistyczny. Jednak dla Sam wszystko schodzi na dalszy plan w obliczu nieszczęścia jakie spada na jej własną rodzinę. Czy w tym przypadku Kieł, znany już w realu, nadal będzie dla niej wsparcie? Co się stanie z małą Maddie? Co postanowi Sam? Co z jej rodziną?

Wszystkie te pytanie i wiele innych, nasuwały mi się od samego początku lektury Amerykańskiego wampira. Miałam naprawdę szczerą nadzieję, że odpowiedzi odnajdę w fabule, którą poznawałam. Niestety okazało się zupełnie co innego. Co więcej, po dobrnięciu do zakończenia niby kilka tajemnic się wyjaśniło, tylko w głowie pozostał jeden wielki wykrzyknik – dlaczego do jasnej ciasnej książka nosi taki tytuł? Rozumiem, że miało być to nawiązanie do postaci Kła, ale on nie bierze udziału w wydarzeniach opisywanych przez autora. Jego wątek nadal pozostaje jedynie dodatkiem do głównego trzonu fabuły. Po co więc wprowadzać czytelników w błąd? Niestety tego się nie dowiemy.

Wracając więc do właściwej recenzji… Akcja jest raczej średnia i nijaka. Niby coś tam się dzieje, a jednak tak jakby wszystko stało w miejscu. Już na pierwszy rzut oka widać, że pisarz nie poświęcił zbyt wiele uwagi na rozbudowę fabuły czy nadanie jej dynamiki, a także na dopracowanie co poniektórych sytuacji. Dużo więcej miejsca zajmują natomiast, egzystencjalne rozterki Samanthy. Niestety z tego powodu kuleją przede wszystkim wątki, które miały stanowić główny atut tejże książki – miłosny oraz kryminalny.

O ile do tego drugiego ogromnych zastrzeżeń nie mam, oprócz tego, że autor mógł go ciut sensowniej i lepiej umotywować, a także poprowadzić. To do miłosnego, lista przewinień jest naprawdę spor. Jednak przede wszystkim chodzi o fakt, iż p. Rain chyba w ogóle nie „czuje” się w takiej tematyce. Wszystkie bowiem wstawki na temat życia uczuciowego bądź seksualnego głównej bohaterki są na zasadzie zwykłego przebąkiwania i leciutkich „muśnięć”, które niczego nie wnoszą do fabuły, a tylko irytują.

Podsumowując. Chyba nie muszę nic dodawać jeżeli napiszę, że Amerykański wampir całkowicie wypalił mój zapał do tej serii.