Rasa ludzka ceni życie i sposób  w jaki jest ono prowadzone. Każdy człowiek ma swoje tajemnice, rodzinę, przyjaciół, znajomych oraz ukochanych. Te wszystkie czynniki stanowią bowiem nieodłączną część ludzkiego „ja”. Ba! To one w dużej mierze warunkują to kim się jest. Jaka więc byłaby reakcja, gdyby ktoś nieznajomy chciał to wszystko odebrać? Nie wiadomo, ponieważ takie sytuacje wydają się abstrakcyjne. Jednak właśnie z takim tematem postanowiła zmierzyć się S. B. Hayes w swojej debiutanckiej powieści Jad. Chcę ukraść twoje życie.

Katy Rivers jest normalną nastolatką, właśnie rozpoczynającą naukę w college’u. Dzięki temu ma możliwość poznania zupełnie nowych ludzi. Przy jej boku dzielnie trwają dwie najlepsze przyjaciółki – Nat i Hannah, a serce Kat bije tylko do jednego chłopaka (Merlina), który wydaje się odwzajemniać uczucie. Wraz z pojawieniem się Genevieve ten idealny świat bardzo szybko pęka niczym bańka mydlana. Nowa dziewczyna robi bowiem wszystko, aby zniechęcić innych do Katy. Zresztą informuje ją o tym prosto w twarz. Co gorsza, obie są niemal identyczne. Jak to wszystko się ułoży? Kim jest Genevieve i czego tak naprawdę chce od Katy?

Szczerze mówiąc, gdy pierwszy raz przeczytałam zapowiedź tej książki, byłam przekonana, że to kolejny thriller młodzieżowy nasączony do granic możliwości wątkami fantastycznymi. Moje zaskoczenie okazało się spore, kiedy w trakcie zapoznawania się z treścią Jadu wyszło na jaw coś zupełnie innego. Jednak do końca miałam jeszcze wrażenie, iż pisarka zaraz wyskoczy z jakimś magicznym wydarzeniem niczym królik z kapelusza. Autorka na każdym kroku wprowadzała do fabuły zaskakujące wątki, których po prostu nie dało się nie skojarzyć z fantastycznymi. Jak inaczej odebrać kruka ciągle obserwującego główną bohaterkę, niespodziewane pojawianie się Genevieve lub to skąd wróg Katy posiada informacje na temat tego gdzie w danym momencie jest dziewczyna i ile czasu zajmie jej powrót do domu, nic tylko siły magiczne brały w tym czynny udział. Co więcej, Hayes nawet po zakończeniu powieści zostawiła mnie w niewiedzy, żaden z wyżej wymienionych tematów nie został bowiem racjonalnie wytłumaczony. Zupełnie tak jakby wątki te odgrywały pewną dezorientacyjną rolę, aby w następnej chwili całkowicie o nich zapomnieć. Może mieli odebrać je w taki sposób również czytelnicy? Nie wiem, ale wiem za to, że we mnie pozostał z tego powodu dość spory niedosyt. Pozostając jeszcze przy temacie fabuły, jak to zwykle w książkach młodzieżowych bywa, także i tu nie brakuje wątków miłosnych. Na szczęście nie są one głównym tematem, a stanowią jedynie delikatne tło oraz dopełnienie całej historii. No bo w końcu jak to tak, nastoletnia bohaterka bez rozterek miłosnych?

Akcja rozwija się dość powoli i raczej nic więcej na jej temat nie da się powiedzieć, albo po prostu ja odniosłam takie wrażenie, patrząc na nią pod kątem narracji pierwszoosobowej. Już sam fakt, że jest to taki, a nie inny sposób przedstawiania wszystkich sytuacji, działał mi lekko na nerwy. Niestety, nie należę do zwolenników poznawania historii tylko z jednego punktu widzenia – zawsze wtedy odnoszę wrażenie, że obraz, jaki w tym przypadku autorka stara się narysować w mojej wyobraźni, nie stanowi pełnej całości. W Jadzie było podobnie. Zupełnie tak jakby coś ważnego umykało Katy – chyba że właśnie o to chodziło autorce, aby dziewczyna wyglądała na mało spostrzegawczą, wtedy to już całkiem inna sprawa. Jednak w tym wypadku trzeba by było określić tym mianem także pozostałe postacie, które nawet przez chwilę nie zastanowiły się, ba, nawet nie zauważyły, iż Katy i Genevieve są identyczne jak dwie krople wody, tylko charaktery mają odmienne.

Muszę jednak przyznać, że pomimo mankamentów historia naprawdę wciąga, może dlatego, że fabuła to w głównej mierze jedna wielka niewiadoma. Fakt, trochę zbyt zaplątana oraz ciągnąca się w nieskończoność, ale jednocześnie nie pozwalająca się oderwać i trzymająca w napięciu. Wspominane wcześniej sytuacje mogące podchodzić pod fantastykę sprawiają, że cały klimat historii nabiera nieco mrocznego wydźwięku. Co więcej, jest w Jadzie kilka sytuacji, które nie tylko spowodowały, iż włos mi się lekko zjeżył na głowie, ale także wywołały u mnie w trakcie czytania gęsią skórkę. Krótko mówiąc, powieść trzyma w napięciu.

Nie mogę również nie wspomnieć o okładce, która całkowicie spełnia swoje zadanie. Stonowane kolory tła i wyrazista postać dziewczyny odbijającej się jakby w lustrze doskonale przyciągają wzrok na tyle długo, aby chcieć wyjść z księgarni bądź biblioteki właśnie z tą książką.

Podsumowując. Jad. Chcę ukraść twoje życie! jest historią pełną sprzeczności. Ma w sobie naprawdę sporo niedociągnięć, a mimo tego ciężko się od niej oderwać. Do tego czy warto, czy też nie warto po nią sięgać nie będę nikogo przekonywała. Należy samemu o tym zdecydować. Ja osobiście miło spędziłam z nią czas, chociaż wątpię, abym miała to powtórzyć.