Z książkami Pattersona, a dokładnie to z jego serią o Crossie miałam styczność dość dawno temu. Jednak skuszona ostatnio przez moją rodzicielkę, która obecnie zaczytuje się w tej serii, postanowiłam spróbować po raz kolejny. Mój wybór padł na Ja, Alex Corss, czyli szesnasty tom o sprawach rozwiązywanych przez czarnoskórego policjanta – psychologa z Waszyngtonu.

James Patterson to jeden z czołowych amerykańskich pisarzy, który specjalizuje się w powieściach z gatunku thrillerów oraz kryminałów. Jego książki najczęściej zajmują najwyższe miejsca na listach bestsellerów, zaraz obok Dana Browna czy też Stephana Kinga. Jego debiutancka powieść nosi tytuł W sieci pająka i pod tym samym tytułem została sfilmowana. Co ciekawa, okazała się ona nie tylko debiutem autora, ale także jednego z najbardziej znanych bohaterów spod znaku Pattersona – Alex’a Cross’a.

Bułgarska

Alex Cross świętował razem z rodziną swoje urodziny, kiedy spadła na niego tragiczna wiadomość. Szczątki jego bestialsko zamordowanej bratanicy zostały znalezione w bagażniku członka mafii. Wiadomość uderza w najczulszy punkt, zwłaszcza, że Alex nie widział Caroline od kiedy była małą dziewczynką. Dlatego obiecuje sobie, iż skorzysta ze wszystkich dostępnych środków i nie spocznie dopóki nie odnajdzie mordercy.

W toku śledztwa szybko wychodzi na jaw, że dziewczyna pracowała jako luksusowa dziewczyna do towarzystwa. Co ciekawe nie jest to pierwsza ofiara z tego środowiska, to właśnie miejsce pracy, ekskluzywna agencja towarzyska dla najbogatszych, łączy je ze sobą. Od tego momentu sprawa nie tylko nabiera rumieńców, ale również zaczyna się komplikować. Bo kto mógłby przypuszczać, że mordercą może się okazać człowiek posiadający powiązania z Białym Domem… Co z tego wszystkiego wyniknie? Czy Alex Cross dopadnie mordercę?

Włoska

Jak już wyżej wspominałam, powieść Ja, Alex Cross to któraś z kolei część większej serii. Na szczęście nie trzeba ich czytać w kolejności. Jedyne co je wszystkie ze sobą łączy to postać głównego bohatera oraz paru innych, pojawiających się sporadycznie w niektórych tomach. Z książkami Pattersona miałam do czynienia już jakiś czas temu  i tak jak w przypadku każdego autora, raz było lepiej a raz gorzej. Dlatego nie nastawiała się na zbyt wiele, chciałam po prostu miło spędzić czas przy ciekawej książce i muszę powiedzieć, że właśnie to otrzymałam i to z nawiązką oraz ekstra dodatkiem.

Już sam prolog wzbudził we mnie ciekawość oraz leciutki dreszczyk strachu i niecierpliwego oczekiwania. Miałam nadzieję, że autor będzie, wraz z rozwojem fabuły, zwiększał poziom tych odczuć. Dlatego niestety czekał mnie malutki zawód. Wszystko byłoby w jak najlepszym porządku, gdyby nie przydługie i nudne opisy, które tak naprawdę nie wiele wnosiły do głównego wątku, oraz tak zwane zapychacze, które już w ogóle rozmijały się z celem. Niestety traciła na tym akcja, jej tempo można jedynie określić jako miarowe bez żadnych nadzwyczajnych zrywów pobudzających adrenalinę czytelniczą. Chociaż nie powiem, kilka niespodzianek się trafiło. Mimo to książka jest wciągająca i czyta się ją naprawdę szybko, może dlatego, że rozdziały są króciutkie.

Holenderska

To co mi się najbardziej podobało, to zakończenie. Było naprawdę zaskakujące i ponad miarę intrygujące. Doskonale rokuje dla kolejnych powieści. Kolejną rzeczą, która zasługuje na miano ogromnego plusa na rzecz powieści, jest narracja. James Patterson stworzył w tym przypadku dość niespotykany precedens, bo bądźmy szczerze, jeszcze nie spotkałam się z historią, w której narracja pierwszoosobowa przeplatałaby się z trzecioosobową. Wszystko zależy od tego z czyjego punktu widzenia poznajemy daną część historii. W pierwszym przypadku za narratora robi główny bohater, natomiast drugi ma miejsce gdy poznajemy sytuacje, w których nie miał okazji brać udziału główny bohater. Najczęściej pokazują one perspektywę osób zamieszanych w morderstwa.

Podsumowując. Ja, Alex Cross to naprawdę znakomita powieść, która na pewno przypadnie do gustu wielbicielom gatunku.