Autor: Stpehen Attmore

Ilustracje: Angela Mills

Wydawnictwo: Kluszczyński

Rok wydania: 1994

Czy wiedzieliście, że istnieje specjalne miejsce do którego trafiają niechciane i porzucone pluszowe misie? córeczce W takim miejscu mogą rozwijać swoje zainteresowania oraz zdobywać przyjaciół dzięki, którym będą mogły wypełnić pustkę w swoich serduszkach. Jednak niech was nie zwiedzie moje wprowadzenie, jest to naprawdę wesoła i pouczająca książeczka, w której autor (moim zdaniem) chciał przekonać dzieci do lepszego traktowania własnych zabawek. Ale do rzeczy.

Książeczka „Przygody Pluszowych Misiów” autorstwa Stephena Attmore’a, składa się z pięciu opowieści o trzech małych misiach, których losy splotły się ze sobą w mało oczekiwanych okolicznościach. Pierwszym z nich jest Czytuś, który kocha czytać książki. Jest niepisanym przywódcą „Plusz Miś Bandu”. To właśnie on pilnuje porządku i często ratuje swoich przyjaciół z tarapatów. Kolejnym jest Urwiś, lubiący dowcipkować i psocić dzięki czemu staje się ulubieńcem czytaczy i słuchaczy (ja osobiście wolę jednak Czytusia). Ostatnim z trójki pluszaków jest Muzuś, który do każdej sytuacji potrafi stworzyć odpowiednią piosenkę.

Książeczka jest bardzo ciekawa i wesoła. Szkoda tylko, że wydanie już nie jest na tak samo doskonałym poziomie. Nie wiem dlaczego, ale wydawnictwo treść wszystkich opowiadanek wydrukowało w wyglądzie strof wiersza, chociaż pisane są one prozą. Często nie zaznaczone jest również, która z wypowiedzi należy do którego misia. Może to być denerwujące, zwłaszcza dla rodziców, którzy czytając dziecku starają się zmieniać głos (sama mam przy tym niezłą zabawę) tak aby każda z postaci miała swój własny. Dla mnie było to irytujące, a moja córeczka gdy czasami cofałam się i czytałam jeszcze raz daną wypowiedź, pukała mi w książkę i słyszałam:

 (Ciekawe kto rozszyfruje moją dwulatkę :D). Na szczęście wszystko ratują wspaniałe i kolorowe rysunki wykonane przez Panią Angele Mills. Dlatego pomio wymienionych przeze mnie niedociągnięć, gorąco polecam i zachęcam do zapoznania pociech z tymi historyjkami. Naprawdę warto, nawet dla samych ilustracji.