W kraju ninja

Zaufanie – chociaż ciężko jest je zdobyć, to łatwo stracić. Gdy już raz to się stanie, będzie ciężko je odbudować. Druga osoba zawsze pozostanie czujna do samego końca i nie otworzy się przed nami tak jak kiedyś. Tak przynajmniej jest w teorii, co do praktyki, to już zupełnie inna bajka. Doskonale przekonali się o tym bohaterowie cyklu 39 wskazówek, którego Złodziej miecza jest trzecim tomem tym razem napisanym przez Peter’a Lerangis’a.

Autor nim odkrył swoje pisarskie powołanie, ukończył biochemię na Harvardzie. W międzyczasie grał w musicalach, śpiewał i dyrygował grupą muzyczną zwaną Harvard Krokodiles. Po ukończeniu uniwersytetu przeniósł się do Nowego Jorku gdzie pracował jako aktor i przez osiem lat jako wolny redaktor. Na swoim koncie literackim na spora ilość książek, przy czym znaczna ich część dotyczy właśnie 39 wskazówek i jej sequeli.

Tym razem wszystkie drogi prowadzą do Japonii. To tam właśnie wybierają się Amy i Dan wraz ze swoją opiekunką kiedy na lotnisku spotyka ich niemiła przygoda, w której druga stroną jest rodzeństwo Kabra oraz Irina Spasky. Niespodziewanie, z opresji ratuje ich wujek – Alister Oh. Dzieci podchodzą do niego i jego propozycji z ogromną nieufnością. W pamięci nadal mają momenty, w których ten człowiek ich zdradził i zostawił na pewną śmierć. Jednak nie mają innego wyboru, muszą zawrzeć z nim sojusz, aby mieć chociażby cień szansy na dostanie się do Japonii i rozpoczęcie dalszych poszukiwań kolejnej wskazówki. Jednak musza pamiętać, że sojusze z członkami rodu Cahill, mogą być śmiertelnie niebezpieczne…

Muszę powiedzieć, że ta seria, chociaż pisana głównie z myślą o młodszych czytelnikach, także i mnie zaczyna interesować coraz bardziej. Z tomu na tom robi się ciekawiej, pomimo dość kiepskiego początku w pierwszej części. Jestem strasznie ciekawa jak powstają kolejne części, bo przecież każda z nich pisana jest przez zupełnie innego autora.

Wracając jednak do Złodzieja miecza. Tutaj, tak jak w poprzednich tomach, spotkamy się z akcją i fabułą pędzącą do przodu na łeb na szyję. Co oczywiście nie jest niczym zaskakującym jeżeli popatrzy się na objętość. Jednak mimo takiego zastraszającego tempa w rozgrywaniu się kolejnych wydarzeń, muszę powiedzieć, iż autorowi udało się mnie zaskoczyć. Naprawdę, moja wyobraźnia podsuwała mi zupełnie inne rozwiązania, a tu taka bomba i coś zupełnie odwrotnego.

Jeżeli jesteśmy już przy fabule, to tutaj jest ona dużo bardziej w klimacie filmu sensacyjnego z udziałem mafii, bo chyba jakuzy nie trzeba nikomu przedstawiać. Każdy z nas, nawet ja, ma mgliste pojęcie co to za „grupa”  i czym mniej więcej się zajmuje. Wracając jednak do fabuły. Lerangis położył dużo większy nacisk na pościgi i porachunki mafijne niż na ciągłym przeszkadzanie sobie poszczególnych uczestników wyścigu po 39 wskazówek. Doskonałym tego przykładem jest niespodziewany sojusz Amy i Dana z Alisterem Oh i … tego nie zdradzę. Sami musicie się tego dowiedzieć. Co jeszcze? A tak. Zaczynają ujawniać się zalążki zupełnie nowych wątków, które mogą dla niektórych okazać się ciut zaskakujące. Na jaw wychodzą coraz to nowsze informacje związane nie tylko z czterema „odnogami”, ale także z całym rodem Cahillów, a także na temat śmierci rodziców dwójki głównych bohaterów. Jednak powiedzieć, że są one nawet niewielkimi niedopowiedzeniami, to i tak dosyć przerysowane stwierdzenie. Zresztą przekonacie się sami gdy sięgniecie nie tylko po ten tom, ale ogólnie po całą serię.

Podsumowując. Złodziej miecza to jak na razie najlepsza część 39 wskazówek. Mam cichą nadzieję, że z tomu na tom będzie chociaż troszkę lepiej. A Was zachęcam do sięgnięcia po tenże cykl i przebrnięcia przez tom pierwszy, bo warto.