Los to pokrętne stworzenie

Tate Hallaway to tak naprawdę Lyda Morehouse.  Sama określa się mianem początkującego astrologa i praktykującej wiedźmy w jednej osobie. Jest także najwierniejszą z fanek, jeżeli chodzi o jakiekolwiek opowieści o wampirach. „Kocham Cię prawie aż po śmierć” to pierwszy tom z serii pt. „Księżniczka wampirów”, którą autorka napisała z myślą o swoich młodszych czytelnikach.

Anastasja „Ana” Ramses Parker jest pariasem wśród wszystkich członków swojego, a właściwie klanu jej matki, Prawdziwych Czarownic. Spowodowane jest to nie tylko tym, że każde z jej oczów ma inny kolor, ale także tym, iż w rzeczywistości Ana jest dampirem (pół-wampirem pół-czarownicą). Jednak do szesnastych urodzin nie miała o tym żadnego pojęcia, ani o tym, że jej ojciec żyje. Wszystko wychodzi na jaw, gdy na progu ich domu zjawia się ojciec, a zarazem Król Wampirów i żąda, aby córka nie poddawała się inicjacji, która ma z niej zrobić czarownice. Pomimo nalegań jej matki, Ana nie potrafi przywołać swojej mocy. Także zrobienie z niej prawdziwego wampira, również nie dochodzi do skutku. Z tego powodu, można powiedzieć, że nasza bohaterka znalazła się pomiędzy młotem a kowadłem, ponieważ jej rodzice toczą ciągłą walkę o jej przyszłość. Gdyby tego było mało, to dodam jeszcze, że na horyzoncie pojawia się dwóch przystojniaków z wrogich obozów, którzy w tym samym czasie zaczynają walczyć o jej względy. Jak rozwinie się ten galimatias?

Zagłębiając się, co raz bardziej w fabułę powieści mamy niestety wrażenie, że to wszystko już było. Z tego powodu bardzo szybko możemy wydedukować jak potoczą się dalsze wydarzenia, więc nie wiele może nas zaskoczyć. I niestety tak właśnie jest. Autorka wykorzystała w trakcie tworzenia powierzchni kilka różnych schematów dobrze znanych czytelnikom w innych powieści z tego gatunku. Chociaż trzeba powiedzieć, że dokonała tego w naprawdę „zgrabny” sposób, dzięki czemu powstała ciekawa i spójna fabuła.

Co do akcji to określiłabym jej poziom na średni bez większych ekscytacji pod postacią niespodziewanych zwrotów. Jednak jest na tyle wciągająca, że „Kocham Cię prawie aż po śmierć” czyta się w tempie błyskawicznym. Na pewno dużą tego zasługą jest również fakt, iż książka została napisana prostym i zrozumiałym dla każdego językiem, w którym nie spotkamy żadnych ubarwień czy też młodzieżowego „slangu”. Samo zakończenie także bardzo dobrze rokuje dla kolejnych tomów, a nawiasem mówiąc, to dla mnie jest to najciekawsza część tej powieści. Bowiem i fabuła i akcja nabrały znacznie żywszego i bardziej niespodziewanego tempa. Autorka zastosowała, bowiem kilka trików, które dla mnie były lekkim zaskoczeniem.

Jeżeli chodzi o bohaterów to muszę powiedzieć, że są oni przedstawieni w bardzo powierzchowny sposób, przez co większość od razu może nas do siebie zniechęcić. Jednak głównej bohaterki raczej ciężko nie polubić. Pani Hallaway ukazała ją, jako raczej nieśmiałą dziewczynę, która jednak potrafi postawić na swoim i zawsze dąży do osiągnięcia wyznaczonego sobie celu. Nie polubiłam natomiast jej matki, która wydawała mi się postacią strasznie irytującą i niepotrafiącą przyznać się do porażki, oraz lubiącą obarczać winą innych za własne błędne decyzje.

Podsumowując. „Kocham Cię prawie aż po śmierć” określiłabym mianem młodzieżowego romansu paranormalnego, który zapewni ciekawą zabawę na długie wieczorne godziny. Więc jeżeli szukacie książki pozwalającej na oderwanie się od szarej rzeczywistości, a zarazem niewymagającej dużego zaangażowania w myśleniu, to jest to odpowiednia lektura dla was.