Becca Fitzpatrick dała się poznać polskim czytelnikom po przez sagę Szeptem, której to powieść pt. Cisza jest trzecim i przedostatnim tomem. Cała seria przedstawia nam trudności jakie musi przezwyciężyć Nora i Patch w walce o swoją miłość i szczęście. Dodam jeszcze tylko, że chłopka jest upadłym aniołem, natomiast Nora to potomkini potężnego Nefila. Innymi słowy, powinni być największymi wrogami, tymczasem połączyło ich gorące uczucie. Co do fabuły tego tomu…

Nora wraca do domu po jedenastu tygodniach niewoli. Jednak nie wszystko jest w porządku, ponieważ dziewczyna nie pamięta ostatnich pięciu miesięcy swojego życia. O porywaczach i powodach, które nimi kierowały, nie mówiąc. Dziewczyna ma cały czas wrażenie, że coś ważnego jej umyka. Gdyby tego było mało, to jej najlepsza przyjaciółka i mama stworzyły wspólny front i nie mówią jej całej prawdy. Na dodatek w rodzinie także nie wszystko dobrze się układa, przynajmniej według Nory. Jej matka spotyka się bowiem z ojcem jej największego wroga – Marcy Millar. Czy Nora odzyska pamięć? Co mają znaczyć wspomnienia o wszechogarniającej czerni, która sprawia iż jej serce zaczyna bić szybciej? Co planuje Hank Millar? Takie i inne pytania rodzą się w głowie czytelnika w trakcie czytania, a odpowiedzi na nie znajdziecie właśnie w tekście tej historii.

Po dość słabym, jak dla mnie, Crescendo miałam spore obawy względem tego tomu. Obawiałam się zwłaszcza wzmożonego poziomu schematyczności, chociaż opis sugeruje coś wręcz odwrotnego. Niestety ostatnio nauczyłam się nie ufać do końca takim skrótom fabuły, które umieszczane są na tylnej okładce. Zwłaszcza, że kilka razy zdarzyło mi się, iż były one zupełnie inne niż fabuła zawarta w treści książki. Jednak wszystko się rozwiało jak tylko zaczęłam czytać.

Autorka od samego początku zarzuca nas niedopowiedzeniami i różnorakimi aluzjami, co prawda bardzo szybko można poskładać wszystko w całość, ale to i tak spory plus. Dlaczego? Ano dlatego, że jest to znak, iż autorka w dużej mierze zrezygnowała ze schematyczności tak bardzo popularnej ostatnimi czasy wśród romansów paranormalnych. Dzięki temu fabuła zyskała na swojej wartości. Nadal niesie ona ze sobą spory przekaz emocjonalny, tak jak było w przypadku dwóch poprzednich tomów. Tak jak tam, tak i tu najwidoczniejsze jest to w scenach z udziałem Patcha i Nory. Becca Fitzpatrick w takich momentach tworzy naprawdę niesamowite klimaty, tylko za pomocą słów, które dosłownie wylewają się ze stron. Co do tempa akcji to jest ono raczej zmienne, ale na każdym z tych poziomów nie brakuje dramatyczności i kilku momentów, które mogą czytelnika zaskoczyć. Jest to jeden z ważniejszych powodów dla których od książki nie sposób się oderwać.

Dużym zaskoczeniem, oczywiście na plus, są metamorfozy jakie przeszli główni bohaterowie. Zauważalne jest to zwłaszcza w przypadku Nory, która już nie jest typową nastolatką ciągle potrzebującą ratunku os swego ukochanego. Gdy musi, potrafi stawić czoła nawet tym groźniejszym sytuacjom. Patrząc pod kątem wszystkich trzech tomów, można dostrzec jak bardzo dziewczyna wydoroślała.

Podsumowując. Po kiepskim Crescendo, Cisza jest z powrotem na wysokim poziomie z jakiego autorka dała nam się poznać w pierwszym tomie. Mam nadzieję, że ostatni tom jej chociaż dorówna. Nie chcę marzyć, że mogłoby być nawet lepiej. Wolę być miło zaskoczoną niż nie miło rozczarowaną. Gorąco polecam.

Strona autorki:

Trailer do książki:

Książkę można kupić w dobrej cenie:

Polska Księgarnia FONT

Gandalf

 A to piosenka, przy której doskonale czytało mi się powieść :D

Ewa Farna - Cicho