I żyli długo i szczęśliwe?

Wendy przejmuje co raz więcej królewskich obowiązków po Elorze, z która z dnia na dzień czuje się gorzej. Na dodatek ma także na głowie ślub z Tove. Dziewczyna co prawda darzy go przyjaźnią, ale nic innego nie czuje. Doskonale zdaje sobie jednak sprawę, że musi to zrobić, dla dobra królestwa. Gdyby tych problemów było za mało na głowę jednej księżniczki, to w pałacu nagle pojawia się Loki prosząc o azyl. Szybko wychodzi na jaw co skłoniło go do takiej prośby.

W trakcie ceremonii ślubnej w pałacu zjawia się król Oren, władca Vittry, a także ojciec Wendy. Dziewczyna zdaje sobie sprawę, że woja jest co raz bliżej. Co gorsza księżniczka nie ma zupełnie pomysłu jak temu zapobiec i jednocześnie uchronić swój lud. Czy Wendy znajdzie sposób? Jak potoczy się jej życie osobiste? Tego i jeszcze kilku innych rzeczy dowiecie się gdy sięgniecie po tę powieść.

Już po raz ostatni autorka zabiera nas w podróż do niezwykłego świata trolli, który bądźmy szczerzy, ma w sobie nadal wiele nie odkrytych tajemnic. Nawet w tym tomie autorka wprowadziła kilka zupełnie nowych i nieoczekiwanych informacji, które we mnie osobiście pozostawiły spory niedosyt. Tym bardziej, że ta trylogia to jedyne powieści poruszające tematykę tych istot. Jestem bardzo ciekawa czy pojawią się kolejne odsłony trolli – trylli i jakie one będą.

Wracając jednak do książki… Zabierałam się za nią ze sporymi oczekiwaniami, które niestety nie do końca zostały spełnione, a szkoda bo po pierwszych dwóch tomach zapowiadało się naprawdę znakomicie. Nie zrozumcie mnie źle, Przywrócona nadal w dużej mierze dorównuje swoim poprzedniczkom, ale nic ponad to. Wiele rozwiązań, poszczególnych sytuacji, jakie zaproponowała autorka były dość przewidywalne, nierzeczywiste lub po prostu zrobione na odczepnego. Tak jakby Amandzie Hocking skończyły się pomysły i z tego względu poszła po najniższej linii oporu. Bohaterowie za szybko odkrywali niezawodne sposoby na rozwiązanie swoich problemów lub też szli w zupełnie innym kierunku niż uprzednio autorka opisywała. Zakończenie również nie powaliło mnie na kolana. Szczerze mówiąc to miałam nadzieję, iż będzie ono zupełnie inne.

Akcja i jej tempo w dużym stopniu rekompensują powyższe braki, ale też nie na tyle aby zupełnie o nic zapomnieć. Tak jak wspominałam, tutaj też widać sporo cech nierzeczywistości, a w sumie można się pokusić o stwierdzenie, iż często gęsto wszystkie sytuacje mające jeszcze bardziej ożywić tempo, były po prostu absurdalne.

Podsumowując. Przywrócona jest dobą powieścią, ale nie na miarę zakończenia tak świeżego i nowatorskiego pomysłu jakim wydawała się historia podrzutka i równocześnie księżniczki mitycznych istot jakimi są Trylle. Jak więc widzicie miałam nie lada problem z wystawieniem oceny tej powieści, tym trudniejszy, że Zamieniona i Rozdarta wyłapały najwyższe noty. Natomiast co do tej części to ocena taka nie inna, ponieważ jak już kilka razy wspominałam: pomysł doskonały, pole do popisu z zamknięciem trylogii było nieograniczone. Szkoda tylko, że nie do końca wykorzystane. Mimo wszystko polecam fanom twórczości Amandy Hocking i wszystkim, którzy polubili Trylle.

Książkę miała okazję przeczytać dzięki uprzejmości Polskiej Księgarni FONT

Strona autorki

Trailer do książki

Trailer do serii